Miren Azkarate Kultura sailburuak Eusko Jaurlaritza eta Euskararen Erakunde Publikoaren arteko hitzarmenaren sinadura ekitaldian (2007-2-7) adierazitakoak jaso ditugu hemen, oso-osorik.Ni "hitzarmenaren sinadura ekitaldi" horretaz mintzatuko naiz pixka bat, eta Berriaren estilo liburuak dakarren beste ohar bat ere ekarriko dut hona, interesgarria baita.
Sinadura ekitaldia. Saihetsetik helduko diot. Apustu egingo nuke denok guztiz desegoki joko genukeela "hitzarmenaren izenpe ekitaldia". Orduan, sinadura eta izenpe sinonimoak baldin badira, biak ere sustantibo garbi-garbiak, zergatik daukagu irentsita-edo "zeraren sinadura ekitaldi" hori? Bada, nire ustez, nominalizazioaren gola sartu digulako berriz ere gaztelaniak: acto de firma del acuerdo hori, jakina, acto en el que se firma el acuerdo da, edo, (gure artean) barregarri esateko, acto de *firmación del acuerdo. Euskaraz, nire iritzian, "sinatze-ekitaldi" litzateke, baina (arazo estilistikoaz gain arazo gramatikal bat ere sortzen baita azkenean) aukera on bakarra "hitzarmena sinatzeko ekitaldia" dela uste dut, -en genitiboa ez baitagokio ekitaldi hitzari baizik eta sinatzeari.
Nahi badugu gramatikaren korapilo gordinean sartu gabe eta estilistikaren ñabarduretan gehiegi konplikatu gabe azaldu, hasierako saihets-bidea har dezagun berriz: denok esango genuke "hitzarmena izenpetzeko ekitaldi"; bada, lege onean, "hitzarmena sinatzeko ekitaldi" esatea dagokigu, eta ez "hitzarmenaren sinadura ekitaldi". Esan dut.
Sinadura. (Berriaren estilo liburua). Izenpea. Gutunetan eta artikuluetan, kontuz: Maria Oiz eta beste 10 sinadura* [e.] Maria Oiz eta beste 10 sinatzaile.
Patxi
No comments:
Post a Comment